تعریف سیستم های تهویه مطبوع کانالی

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5 رای3.45 

 این سیستم ها به طور معمول از دو قسمت : یونیت داخلی (هواساز) و یونیت خارجی (کندانسور) تشکیل می شود که یونیت داخلی در داخل واحد و یا جایی مرتبط با واحد نصب کننده و یونیت خارجی (کندانسور) در فضای باز مانند پشت بام، بالکن، حیاط و ... نصب می گردد.

یونیت داخلی ( هواساز)

سرمایش : این دستگاه با استفاده از فن هواساز پس از مکش هوای داخل واحد از طریق کانال برگشت آن را از روی فیلتر عبور داده و تصفیه می کند، سپس هوای تصفیه شده را از روی مبدل سرمایشی ( کویل اواپراتور DX) عبور می دهد و سرمایش تولید شده را به وسیله کانال های رفت به فضاهای مختلف واحد انتقال می دهد.

گرمایش : گرما در سیستم های تهویه مطبوع کانالی به چند روش تولید می گردد که معمولا در ایران از دو روش کویل آب داغ یا کوره هوای گرم (فرنس) استفاده می شود.

در سیستم گرمایش کویل آب داغ، در زمستان کندانسور خاموش بوده و هوا توسط فن هواساز از روی کویل آب داغ عبور می کند و پس از گرم شدن به داخل کانال های رفت هدایت می شود. ( آب داغ مویل توسط موتورخانه یا پکیج تامین می گردد).

در دستگاههای کوره هوای گرم (فرنس) در زمستان مشعل های دستگاه توسط گاز روشن شده و شعله های آن از داخل لوله های مبدل حرارتی عبور کرده و بدنه مبدل را داغ می کند و گازهای تولید شده از دودکش خارج می گردد. سپس جریان هوای تولید شده توسط فن هواساز از روی لوله های داغ مبدل عبور کرده و پس از گرم شدن به درون کانالهای رفت انتقال پیدا می کند.

یونیت خارجی (کندانسور)

در این دستگاه گاز فریون R22 توسط کمپرسور فشرده شده و آماده تولید سرما می شود و سپس توسط لوله مسی به هواساز داخل واحد انتقال می یابد. بر خلاف سایر سیستم های سرمایش عمل تولید سرما صرفا در داخل هواساز اتفاق می افتد که این عملیات موجب جلوگیری از اتلاف انرژی و دو چندان نمودن بازدهی دستگاه می گردد و یکی از مهمترین مزایای این سیستم تولید سرما در یونیت داخلی (هواساز) می باشد.

مزایای سیستم تهویه مطبوع کانالی:

1- حذف کندانسورها از نمای ساختمان

2- ایجاد استقلال برای هر واحد

3- حذف لوله کشی های طویل و متعدد از واحد

4- حذف فن کویل و رادیاتورهای متعدد

5- تعمیر و نگهداری آسان

6- حذف کانال های عمودی و افزایش متراژ واحد

شمای کلی سیستم تهویه مطبوع کانالی