توضیحات

منتشر شده در یکشنبه, 05 مرداد 1393 17:12

به گزارش تاسیسات نیوز و به نقل از سازمان نظام مهندسی، در مصاحبه رئیس سازمان نظام مهندسی ساختمان ، معاون فنی و عمرانی شهر تهران و مشاور معاونت مسکن وزارت راه و شهرسازی که چندی پیش از سیما پخش شد، مجری محترم طی سئوالاتی از پیش تعیین شده، به دنبال یافتن مقصر فروریختن گودهای ساختمانی و دیگر نابسامانی های عرصه ساخت و سازبود. 
ولی شاید بعلت بی تجربگی ایشان و تجربه مدعوین و یا از آنجا که تاکید داشت یکی از سه نهاد سازمان نظام مهندسی ساختمان،شهرداری و وزارت راه و شهرسازی را بعنوان مقصر شناسایی کند، سرانجام  بدون نتیجه مورد نظر سوال کننده ، برنامه به پایان رسید. 
یادداشت زیر اشاره ای است به زوایای پنهانی که شاید کمتر مورد توجه قرار گرفته است و یا به معنای دیگر مغفول مانده است.

برخی از مقصران این عرصه شناخته شده اند و بعضی در غفلت جامعه و مسئولان، مخفی مانده اند.شاید سازمان نظام مهندسی با این ادعا که قانون در بیشتر موارد کنترلی، سازمان را تنها همکار وزارتخانه و شهرداری دانسته و نقش خود را کمرنگ کند، یا وزارتخانه نبودن پول و امکانات را در کاستی های نظارت عالیه اش برساخت و ساز مقصر بداند و شهرداری هم نقش خود را به کنترل صلاحیت مهندسان و نه فرآیند ساخت وساز و محصول نهایی آن ، محدود کند ولی پیداست که همه آنها کم وبیش دراین مسئله سهم دارند.
 این که رئیس سازمان نظام مهندسی به صراحت می گوید که از مهندسان متخلف پشتیبانی نمی کند و بجد پیگیر حضور مجریان واقعی و ذیصلاح در ساختمان سازی است، نسبت به مشی عمومی موجود ، گام بزرگ و موثری عنوان می شود.
 تاکید معاون فنی و عمرانی شهرداری تهران بر عزم جدی شهرداری به همکاری دراجرائی کردن همه ابعاد قانون نظام مهندسی و کنترل ساختمان و مقررات ملی ساختمان و توجه ویژه مشاور وزارتخانه به جلوگیری از حضور افراد فاقد صلاحیت در ساخت و ساز شهری قابل قبول اما ناکافی است و تا زمانی که دو مقصر دیگر اصلاح نشده و یا خود را اصلاح نکنند حل مسئله امکان پذیر نمی باشد.

حال که سهم این سه نهاد در بد و خوب ساخت و ساز شهری تا حدی روشن شد، بد نیست به سهم دو عامل دیگر اشاره شود.اول قانون نظام مهندسی و کنترل ساختمان است و دوم رسانه ملی ، صدا و سیما.
قانون نظام مهندسی وکنترل ساختمان در زمان پیدایش خود پدیده ای مبارک و قابل قبول بود و توانست بخش بزرگی از کاستی ها را جبران کند. ولی با وجود رسالت بزرگی که در احقاق حقوق بهره برداران و صیانت از سرمایه های ملی در بخش مسکن بر عهده دارد ، امروز کاستی هایش پدیدارشده است.
شاید لازم باشد قانونی مجزا برای کنترل ساختمان داشته باشیم . قانون دیگری که برای تمشیت امور مهندسی ساختمان و در آخر هم برای ساماندهی امور صنفی مهندسان تدوین شده باشد. روشن است که امر کنترل ساختمان را نمی توان به نهادی انتخابی سپرد و کنترل ساخت و ساز بایستی بر اساس قانونی مجزا و توسط نهادهای حاکمیتی (وزارتخانه) و یا عمومی(شهرداری) انجام شود.چراکه، با توجه به سطح پائین مشارکتها در سازمانهای مردم نهاد، هیات مدیره ای که بخواهد نقش جدی در کنترل  و انتظام خدمات همکاران خود داشته باشد، تنها با اجتماع کسر کوچکی از اعضایش( همان جمع کوچک متخلفان و سهل انگاران) در انتخابات بعدی از صحنه حذف می شود و امر کنترل ساختمان هم به محاق تعطیل و یا تعلیق می رود. اصلاح قانون فعلی هم که در دست پیگیری است، در حقیقت چیزی جز سپردن کفشهای کاملا فرسوده به پینه دوزنیست، در حالیکه پاهای ساخت و سازشهری، کفشی نو و شایسته می خواهد.

دومین مقصر پنهان، رشانه صدا و سیما است. بیش از ده سال پیش، در مصاحبه ای با سیما ،بعنوان رئیس نظام مهندسی تهران به نقش بزرگ ومغفول مانده صداوسیما در این زمینه پرداختم  و متاسفانه بنا بر صلاحدید مدیران وقت پخش نشد و از آن زمان، صداوسیما(بیشتر سیما) با نادیده گرفتن نقش خود در ارتقای سطح دانش و توقعات مردم از ساخت و ساز و عوامل آن، همواره مقصر را در جایی دیگری جسته است.

اگر قائل به این باشیم که از یک سو ساختمانی با هدف آسایش و ایمن، حق بهره برداران است و از سوی دیگرنمی توان بر تمامی سازندگان و ناظران ساختمانی، نظارت کرد ، لازم است مانند همه جوامع توسعه یافته ، نظارت را به خود جامعه بیاموزیم و سپس آن را به بهره برداران واگذاریم.اگر بهره برداران، شناختی حداقلی از معیارهای یک ساخت و ساز ایمن، وظایف مهندسان و دیگر عوامل ساخت و ساز در مقابل مالکان و بهره برداران و بالعکس داشته باشند، مطمئناً هم کیفیت ساخت و ساز شهری بهتر می شود و هم حوادث ناشی از آن کاهش می یابد.

براستی چه نهادی توانایی آموزش اینچنین جامع و قابلیت چنین پوشش گسترده ای را دارد؟
پاسخ صدا و سیماست. ولی آیا در طول این سالها، به درخواست های همکاری در این امر حیاتی و مهم پاسخ داده شده است؟ 
برنامه های آموزشی عمومی برای ایمنی و صرفه جویی و روشن ساختن جامعه از مقولات درآمد زایی صدا و سیما مجزاست و نباید بابت چنین رویکردهایی هزینه پرداخت.
زمان آن فرا رسیده است تا همگان نقش خود را در خوب و بد و خیر وشر امور شناخته و سهم خود در ارتقای کیفیت ، ایمنی و آسایش زندگی هموطنان ادا کنند. 

پایان خبر